حرم احمد ابن موسی مشهور به شاه‌چراغ، مجموعه آرامگاهی در مرکز شیراز است که بنا بر اعتقاد شیعیان، احمد بن موسی، پسر ارشد موسی کاظم، امام هفتم شیعیان و همچنین محمد بن موسی، از برادران علی بن موسی الرضا، در آن دفن شده‌است. این حرم پس از حرم علی بن موسی و فاطمه معصومه، سومین حرم پراهمیت برای شیعه در ایران به‌شمار می‌آید. او در راه پیوستن به برادر خود به سوی خراسان سفر نمود ولی در راه توسط افراد مأمون خلیفه عباسی در شهر شیراز کشته شد.

این زیارتگاه علاوه بر اهمیت مذهبی و فضای آرامش‌بخشی که دارد، از لحاظ هنر و معماری اسلامی و ایرانی نیز دارای اهمیت بسیاری است. هنر کاشی‌کاری و آینه‌کاری در این آرامگاه در اوج زیبایی به نمایش گذاشته شده و فضایی متفاوت را ایجاد کرده‌اند. معماری شاهچراغ چیزی شبیه به سبک آذری است که گنبد سلطانیه زنجان هم نمونه‌ای از همین معماری به شمار می‌رود. همچنین این اثر از تاریخ ۲۰ خرداد ۱۳۲۱ در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفت.

در قسمت شرقی حرم شاهچراغ، ایوانی بسیار زیبا قرار دارد که قدمت آن به دوران قاجار باز می‌گردد. نکته قابل توجه درباره این ایوان، ستون‌های آن است که تعدادشان به 10 عدد و ارتفاع هر کدام به 10 متر می‌رسد. ستون‌های این ایوان از جنس چوب بودند؛ اما از آنجا که در خطر از بین رفتن و موریانه ها قرار داشتند جای آن‌ها را با ستون‌های آهنی با پوشش چوبی عوض کرده‌اند. در سقف ایوان از چوب ساج استفاده شده است و بر روی آن نقش نام ائمه اطهار با چوب نارنج و افرا به چشم می‌خورد. جلوی ایوان، سنگ مرمر یکپارچه دیده می‌شود که نقوش اسلیمی بر آن خودنمایی می‌کنند.

آدرس: استان فارس، شیراز، خیابان لطفعلی خان زند، خیابان احمدی