قدمت باغ جهان‌نما به دوران آل مظفر‍‍ و آل اینجو باز می‌گردد. زیبایی و آبادانی این باغ به حدی بود که تیمور گورکانی به تبعیت از این باغ در اطراف سمرقند، باغی با نام جهان‌نما ساخت و مورخ دوره تیموری نیز آن را زینت‌الدنیا نامید. این باغ تا دوران صفویه بسیار سرسبز و آباد بود و در سفرنامه‌های جهانگردانی چون تاورنیه، شاردن، جان ملکم و ادوارد براون نام و توصیفاتی جذاب از آن به چشم می‌خورد.

این باغ کهن‌ترین باغ شیراز است که از آب و رودخانه پُرآوزاه رکنی مشروب می‌شده و در منطقه ویژه ای از شیراز (خیابان حافظ) و در میان آرامگاه حافظ، هفت‌تنان، دروازه قرآن، خواجوی کرمانی، بابا کوهی، باغ ملی، گهواره دید، کتابخانه ملی اسناد و… جای دارد.

شیراز، چهارراه حافظیه، خیابان حافظ، روبروی کوچه ۱۰