این مکان در ابتدا خانقاه سعدی بوده که وی اواخر عمرش را در آنجا می‌گذرانده و سپس در همان‌جا خاکسپاری شده‌است. برای اولین بار در قرن هفتم توسط شمس‌الدین محمد صاحب‌دیوانی وزیر معروف اباقاخان، مقبره‌ای بر فراز قبر سعدی ساخته شد. ابن بطوطه چنین نوشته است مردم بازدیدکننده از آرامگاه سعدی، جامه خود را در حوضچه‌هایی مرمرین می‌شستند. به باور مردم شیراز (که قبل از سعدی و شاید قبل از اسلام وجود داشته)، شستشو در این آب، شفابخش بوده‌است.
ر سال ۹۹۸ هجری قمری، یعقوب ذوالقدر، حکمران فارس، دستور ویرانی خانقاه شیخ را صادر می‌کند و همه چیز با خاک یکسان می‌شود. کریمخان زند، در سال ۱۱۸۷ هجری قمری دستور می‌دهد بنایی از گچ و آجر بر بالای مزار سعدی بنا شود؛ بنایی که به عمارت ملوکانه مشهور شد.
در اوایل دوران قاجار، سعدی را به اهل تسنن نسبت می‌دهند و همین امر سبب می‌شود که یکی از علمای شیراز دستور تخریب و شکستن سنگ مزار او را بدهد. مدتی پس از این‌کار، علی‌اکبرخان قوام‌الملک شیرازی، از رجال سیاسی آن زمان، سنگی را برای مزار سعدی تهیه کرده و بخشی از اشعار بوستان سعدی را که در ستایش پیامبر اسلام سروده شده‌اند، با اندکی تغییر روی آن حک می‌کند. این سنگ تا مدت‌ها بر مزار قرار داشت و در زمان آغاز ساخت آرامگاه کنونی تعویض شد. فتحعلی‌خان صاحب‌دیوان، داماد فتحعلی شاه، این بنا را در سال ۱۳۰۱ خورشیدی، مرمت کرد و چند سال بعد از آن نیز حبیب‌الله‌خان قوام‌الملک، از خاندان مشهور قوام الملک در شیراز، دستور تعمیر و ترمیم قسمتی از بنا را صادر کرد. سپس امورات و اداره آن به شخصی به نام کربلایی سید زین العابدین چینی (حسینی نیک) سپرده شد و ایشان نیز در سال ۱۳۲۱ خورشیدی در گذشت.
بنای کنونی سعدیه کاری از محسن فروغی، معمار مدرنیست ایرانی است که طراحی آرامگاه را با همکاری علی اکبر صادقبا الهام از عناصر معماری سنتی ایران ساخته شده ، این بنا از بیرون به شکل یک مکعب به نظر می‌رسد؛ اما در داخل، به صورت هشت‌ضلعی است و دیوارهایی از جنس مرمر و گنبدی لاجوردی دارد.
استان فارس ، شیراز، ، چهارراه دلگشا، بلوار بوستان
0 نظر